Öffnet in neuem Fenster Opens in a new window Öffnet externe Seite Opens an external site Öffnet externe Seite in neuem Fenster Opens an external site in a new window

Proton Therapy

Co oczekuje pacjentów?

Dalsze informacje na temat:


enlarged view

Płytki tantalowe do znakowania nowotworu. Płytki o średnicy zaledwie 2˝ milimetra są idealną pomocą w okulistyce.



enlarged view

Zdjęcie rezonansu magnetycznego oka. W celu uzyskania dokładnego obrazu struktury oka i nowotworu wykonywane są badania z udziałem tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego. Bazująca na zdjęciach radioterapia w Charité odpowiada najwyższym standardom na świecie w leczeniu nowotworów oka.



enlarged view

Wykonanie maski. W obecności pacjenta wykonywane są ręcznie pomoce w ułożeniu. Gotowa maska pozostaje w HZB i jest używana podczas naświetlania pacjenta.

Tutaj wykorzystywane są m. in. zdjęcia wykonane podczas badań tomograficznych, tak jak jest to w zwyczaju również w przypadku tradycyjnych metod radioterapii. Na podstawie tych zdjęć następuje precyzyjna rekonstrukcja chorego oka, nowotworu i naszytych płytek znakujących. Cała rekonstrukcja zapisana zostaje w programie planowania jako trójwymiarowy model komputerowy i przedstawiona graficznie. Na obrazie widoczne są stosunki przestrzenne między poszczególnymi strukturami i możliwe jest ich porównanie z danymi klinicznymi. Na modelu komputerowym możliwa jest wirtualna symulacja naświetlania i obliczenie optymalnego kąta naświetlania wiązkami protonów, pod którym wrażliwe na naświetlanie obszary oka są jak najlepiej chronione.

W celu dopasowania odpowiednich pomocy w ułożeniu do realnej symulacji naświetlania pacjent przygotowywany jest podczas dwóch kolejnych dni do zabiegu w HZB. Przygotowanie i późniejsze naświetlanie przeprowadzane są ambulatoryjnie. Podczas próby generalnej pacjent zapoznany zostaje z typowymi i stale powtarzającymi się przebiegami, co wielu pacjentom pomaga przyswoić się do początkowo nietypowego otoczenia.

W pierwszym dniu przygotowań w HZB pracownicy Charité wykonują dla pacjenta maskę twarzową oraz odcisk uzębienia, które są potem montowane jako pomoce do ułożenia pacjenta na fotelu zabiegowym w pomieszczeniu radiologicznym. Obydwie te pomoce pomagają w utrzymaniu w bezruchu głowy pacjenta siedzącego w fotelu zabiegowym. Fotel może być stopniowo w ułamkach milimetrów przesuwany wzdłuż trzech osi przestrzeni oraz dodatkowo obracany wokół dwóch osi obrotu. W ten sposób pacjent ustawiony zostaje w późniejszej pozycji zabiegowej.

Ponieważ oczy pacjenta pozostają ruchome, do ich unieruchomienia służy światło do fiksacji wzroku. W tym celu pacjent zostaje najpierw wstępnie ułożony w fotelu. Podczas gdy pacjent kieruje wzrok na światło fiksacyjne, różne kamery wykonują zdjęcie chorego oka z dużym powiększeniem, tak by najmniejsze ruchy oka były rozpoznawalne na specjalnych monitorach. W ustawionej wstępnie pozycji wykonywane są cyfrowe zdjęcia rentgenowskie pod różnym kątem. Na zdjęciach rentgenowskich widoczne są płytki znakujące, na podstawie których możliwe jest bezpośrednio w miejscu zabiegu określenie położenia oka i jego późniejsza korekta. Zaletą regulowanego rentgenowsko pozycjonowania jest obiektywna kontrola ustawienia oka bezpośrednio przed rozpoczęciem naświetlania. Również w przypadku słabego wzroku lub zeza możliwa jest korekta chorego oka ew. przy pomocy zdrowego oka w sposób prawidłowy i odtwarzalny.

„Obciążenie" promieniami rentgenowskimi jest wskutek ich ograniczenia do obszaru oka i w związku z tym skrajnie niewielkiej ilości promieniowania mniejsza niż jedna setna przeciętnej dawki promieniowania generowanego podczas tomografii komputerowej. Po ok. 45 minutach pacjent badanie zostaje zakończone.



enlarged view

Kontrola planu. Podczas próby generalnej pacjent zostaje posadzony przed rurą naświetlającą jak podczas właściwego zabiegu.

Położenie wzgl. kierunek patrzenia pacjenta korygowany jest tak długo, aż osiągnięta zostanie zadowalająca zgodność między pozycją płytek znakujących na obrazie rentgenowskim z pozycjami zadanymi na planie naświetlania.

By uniknąć mrugania oczu pacjenta podczas naświetlania i nie narażać powieki na niepotrzebne naświetlanie, pracownik radiologiczny zakłada pacjentowi trzymacz powiek. Do oka pacjenta aplikowana jest ciecz łzowa i krople znieczulające, aby pacjent mógł bezboleśnie przetrwać procedurę ustawiania, trwająca w sumie około 30 minut. Wiązka protonów symulowana jest za pomocą strumienia świetlnego. Dla przedstawienia planowanego pola naświetlania na oku pacjenta użyty zostaje model przesłony pola, której forma jest identyczna z późniejszą przesłoną z mosiądzu. Podczas symulacji obliczane są wartości nastawcze dla fotela zabiegowego. Ponadto stwierdzane jest, czy plan naświetlania wymaga ewentualnego dopasowania. Na zakończenie sesji zapisane zostają współrzędne fotela i dalsze dane istotne dla prawidłowego ułożenia pacjenta, aby podczas pierwszej sesji naświetlania były one natychmiast dostępne i by mogły zostać ponownie ustawione.

Podczas kontroli planowania obecny jest terapeuta radiologiczny Charité, który omawia z każdym pacjentem oczekującą ich terapię protonową. Przedstawia on również plan naświetlania, według którego przeprowadzana jest terapia protonowa. Lekarz objaśnia pacjentowi szanse na wyzdrowienie oraz możliwe ryzyka i skutki uboczne terapii w indywidualnym przypadku. Osoby niepełnoletnie lub znajdujące się pod opieką proszone są o przyprowadzenie na rozmowę najbliższego krewnego lub opiekuna.



enlarged view

Sesje naświetlania. Podczas tygodnia leczniczego wszystkie aparatury służące do wytwarzania, prowadzenia i przygotowania wiązki protonów pracują. Szybko obracające się koło modulatora na obrazie gwarantuje prawidłowe dawkowanie protonów w obszarze nowotworu w zależności od jego formy i głębokości w tkance.



Rozmowa końcowa i badania kontrolne

W ostatnim dniu zabiegów lekarz prowadzący leczenie prowadzi rozmowę końcową z każdym pacjentem, podczas której dokonuje on oceny sukcesu terapii oraz omawia ostatnie sprawy organizacyjne. Pobyt pacjenta w Berlinie, konieczny na czas przeprowadzenia terapii, zostaje przez niego poświadczony w formie zaświadczenia do przedłożenia w kasie chorych. Następnie lekarz omawia on z pacjentem planowe badania kontrolne przeprowadzane co pół roku. W tym samym dniu pacjent otrzymuje od lekarza list, w którym są zaznaczone następne terminy w klinice okulistycznej oraz który służy jako zaświadczenie o przeprowadzonym zabiegu.